خانم مختاری مطلع سخن خود را با شعری از ادیب الممالک فراهانی آغاز کرد:

                               از خاک ری در گوش جان، آواز اقدس می ­رسد                      بانگ اناالّهی از آن ارض مقدس می­ رسد

دانته بر این عقیده است: « اگر تاریخ نبود حال به وجود نمی­ آمد و گذشته به آینده پیوند نمی­ خورد»
 

اریک فردریش اشمیت باستان شناس آلمانی – آمریکایی پیدایش و قدمت دشت ری را براساس اکتشافات خود در تپه چشمه­ علی مربوط به هزاره پنجم قبل از میلاد مسیح^(ع) می­ داند و این حکایت از قدمتی دیرینه و مافوق تصور از این گوشه از سرزمین ایران را دارد.

با استناد به منابع تاریخی می ­توان گفت قدیمی ­ترین محلی که نام این شهر (ری) در آن به چشم خورده، کتیبه بیستون که در سال 519 قبل از میلاد نوشته شده می­ باشد. ری را در آن دوره از تاریخ راگا می­ خواندند.

در دوره اسلامی نیز این شهر در زمان خلفای ستمگر بنی ­العباس به محمدیه معروف بود چرا که محمد، یا همان مهدی عباسی که در زمان ولیعهدی خویش ساکن ری بود، دست به تجدید بنای ری زد. اما پس از سقوط عباسیان بار دیگر، ری خوانده شد.

مسئول برگزاری نمایشگاه و کارگاه های جشنواره اضافه کرد: با استناد به اوستا این شهر سیزدهمین شهری است که در جهان ساخته شده است و حتی می توان گفت تاریخ پیدایش آن به دوران اقوام آریایی می­ رسد. این شهر در طول تاریخ از اهمیت فراوانی برخوردار بوده و از قرن دوم پیش از میلاد، پایتخت تابستانی حکومت اشکانیان به شمار می رفته است.
 

شیخ ­البلاد (شهرری)، پیشینه­ ای بسیار کهن و ریشه در اعماق تاریخ دارد به گونه­ ای که گستره و حیات آن به زمان قبل از حکومت مادها برمی­ گردد و در سده­ های آغازین اسلام، این شهر، از حائز اهمیت­ ترین و مهمترین قسمت­ های ممالک اسلامی محسوب می­ شده به طوری که  به غیر از دو شهر بغداد و نیشابور شهری یارای رقابت با این شهر را نداشته و از حیث موقعیت طبیعی نیز ری باستان به شکلی بود که به عنوان یک مرکز بازرگانی برای سایر مناطق کشور محسوب می­ شد و شهر تهران روستای گمنامی در اطراف شهر تاریخی ری به شمار می رفته است.

مردمان سرزمین پارس بنای این شهر را به هوشنگ فرزند بزرگ کیومرث نسبت می ­دهند." همچنین برخی دیگر ری را به فرزند نوح^(ع) که "روی"، "راز "یا "ری "نام داشت، نسبت داده ­اند، و برخی دیگر آن را به فرزند حضرت آدم^(ع) نسبت داده ­اند.
 

مرحوم حسن پیرنیا، ری را در لغت به معنای شهر سلطنتی می­ نامد و اهالی و ساکنان این شهر را رازی می­ نامد. این شهر در گستره تاریخ نام ­های گوناگونی داشته و مورخان در خصوص و تغییرات متعدد نام آن با یکدیگر اختلاف نظر داشته ­اند.
 

برخی نیز بر این باورند که اسامی این شهر باستانی بر دو قسمت می­ باشند عده ای که معتقدند نام اشخاصی می­ باشد که بنای ری را به آنها نسبت داده ­اند و دسته دوم شامل معانی لغوی یا افسانه ­های نقل شده در طول تاریخ می ­باشد.
 

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد شهرری درخصوص آثار تاریخی شهرری گفت: این شهر باستانی و تاریخی دارای آثار برجای مانده تاریخی از اعصار و ادوار مختلف خاندان­ های حکومت­گر در ایران را در خود جای داده که بر غنای فرهنگی، سیاسی و تاریخی آن می افزاید.

به عنوان مثال، طغرل بیک سلجوقی، در این شهر مسجد جامعی بنا کرد که به نام خود او برج طغرل نام گرفت، برج طغرل، از بقایای مقبره‌ای است که طغرل سلجوقی در آن دفن شده و پس از او نیز برخی از شاهان سلجوقی از جمله تتش بن الب ارسلان و طغرل بن الب ارسلان در آن دفن شدند و به دخمه طغرل و نقاره‌خانه ری نیز مشهور است.

ایشان در خصوص هنر در شهرری ادامه داد: می­ توان گفت در شهرسازی و سازماندهی شهرهای ایران حیات معنوی و اعتقاد دینی نقش مهمی دارد و اماکن دینی و امام­زاده ­ها در سازمان­دهی فضاهای شهری و محلات بازتاب این نگرش است و همین بزرگان و بزرگ­ زادگان، مصداق همان یارانی هستند که در کلام حافظ شیرازی به شهر معنا می­ بخشند و زمینه­ همدلی و مهربانی مردمان آن را فراهم می­ آورند آنجا که می­ فرماید: « شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار» که اساس مدنیت و زندگی شهری است و از دیدگاه معماری، امام­زاده ­ها نگارستان و نمایشگاه زنده هنرهای مختلف و غالبا کهن هستند و ادوار مختلف هنری را می ­توان در آنها بازجست و یا به عبارتی صفحات گوناکون تاریخ هنر این دیارند.

نمونه های زیبا و منحصر به فردی از هنرهایی چون گچ بری، گنبد، گلدسته سازی، ساخت ضریح، کاشی کاری و خطاطی را می توان در جای جای امام زادگان شهرری دید، که شهر باستانی ری از این نظر هم به لحاظ وجود قبور مطهر امامزادگان^(ع) و افراد منتسب به خاندان اهل البیت^(ع) از جایگاه معنوی و هنرهای اسلامی و ایرانی نیز حائز اهمیت فراوان می باشد.
 

خانم مختاری گفت: همچنین جایگاه و نقش مهم این گوشه از سرزمین ایران به عنوان مرکز و پایگاه مذهب مقدس امامیه و یا تشیع اثنی عشری بسیار حائز اهمیت می باشد به طوری که در دوران حکومت آل بویه، به پایتخت فرهنگ شیعی مبدل شد و عالمان و فقیهان بسیاری همچون کلینی^(ره) در آن رشد کردند.
 

این شهر در طول تاریخ پر فراز و نشیب خود حاکمانی با مذاهب و رویکردهای مذهبی متفاوتی به خود دیده، از حاکمان ناصبی مانند کثیر بن شهاب که به سبّ امام علی^(ع) روی منبر می‌پرداخت تا حاکمان شیعه‌ مذهب آل بویه مانند صاحب بن عباد.

خانم مختاری در پایان افزود: برآنیم تا با برگزاری نمایشگاه، کارگاه های هنری، ورک شاپ و فعالیت های تجسمی در حاشیه جشنواره، با حضور دانشجویان، اساتید و هنرمندان، توجه حضار و بازدیدکنندگان را مجذوب هنرهای ایرانی و اسلامی کنیم.

در اینجا جا دارد از تمامی هنرمندانی که تمایل به شرکت و همکاری در این رویداد بزرگ ملی را دارند صمیمانه دعوت به عمل آورم، در انتها از اقشار هنردوست و هنرمند خواهشمندم تا افتخار حضور فرموده و در این جشن ملی ما را همراهی کنند، امیدوارم این فعالیت ها مورد توجه علاقمندان و بخصوص جوانان مشتاق هنر قرار گرفته و گامی مثبت به سوی تعالی، معرفی و ترویج هنرهای سرزمین زیبا و ماندگارمان برداریم.

چه نیکو گفت حکیم فردوسی^(ره) خوش سخن:

                                     هنر نزد ایرانیان است و بس              .......                   چو ایران نباشد تن من مباد